WROCŁAW 2023: Climbers for Climbers
„Co się dzieje, jeśli członkowie jednego społecznego świata spotykają innych?- pyta Strauss w Continual Prmutations of Action (1993:217). I odpowiada, że z pewnością dochodzi wówczas do transmisji umiejętności, informacji, zasobów pomiędzy światami. Ich ideologie mogą na siebie wpływać, którzy stają się znaczącymi agentami tej transmisji” (za: Kacperczyk:2016)[1]. Takiego przecięcia się “subświatów” doświadczyliśmy podczas sporego przedsięwzięcia grupy zaznajomionych ze sobą ludzi.
Podczas uruchomienia przez Anię inicjatywy totalnie oddolnej, z gatunku tych najbardziej eksploatujących czasowo i organizacyjnie, ale z nadzieją i wiarą, że są to nad wyraz wartościowe działania społeczne czy międzyludzkie.
Ania, wyniuchawszy wśród wspinaczy ludzi tworzących, tj. malujących, wyklejających i rzeźbiących, zebrała ich, i rozpoczęli organizowanie Wernisażu. Artystyczną duszę Maćka Kacperskiego, którego już z nami nie ma, reprezentowała jego żona Agnieszka. Tak to ekipa 12 (tak, ta cudowna liczba 12, która u każdego budzi jego skojarzenia, zawsze inne!) autorów prac przygotowała wernisaż swoich prac
A gościom zafundowała fantastyczny wieczór
pełen spotkań starych, jak zawsze, nowych, na nowo, jeszcze nowszych…
Przedstawiono około… 100 prac, przygotowywanych w zaciszach domowych, na stole, w notatniku, etc, etc. Z miłym gawędziarzem (Wojtkiem, znajomym znajomych, może i jest na zdjęciach) byliśmy zaskoczeni, jak wielu ludzi ma potrzebę tworzenia, tj. stworzenia rzeczy ładnej, niekoniecznie niezbędnej w codziennym życiu.
Zgrabniutką ulotkę krótko przedstawiających autorów przygotował jeden z nich (arara)
Ta inicjatywa, pokazania drugiej, bądź też którejś z kolejnych twarzy, wspinaczy, okazała się odmienną od tego codziennego rytmu i ponownie konsolidującą środowisko, a także środowiska, ponieważ nie wszyscy wystawiający byli połączeni wspinaczką bezpośrednio (ale jakież to ma znaczenie):
https://e.pcloud.link/publink/show?code=kZ6nODZCVxCJOUzC7B4T62xUSfUWSXipRly
Autorki bloga podczas Kolażu w ich malutkim przecinającym się świecie,
ja- tylko gość, Ania- głowa całego przedsięwzięcia (tak, jak w sierpniu 2009r. podczas naszej 8-osobowej wyprawy na Mount Blanc).
Całe to wydarzenie było, mam wrażenie, ujawnieniem barwnych zakamarków dusz, zarówno introwertycznych wspinaczy, jak i introwertycznych artystów, co jest urzekającym, wciąż trwającym zaskoczeniem.
Mamy nadzieję, że, ze względu na miły dla wszystkich wieczór, nie był to ostatni, lecz pierwszy taki. Czego serdecznie życzymy autorom spontanicznej wystawy.
[1] Wstęp pochodzi z obszernego wnikliwego badania Anny Kacperczyk „Społeczne światy. Teoria-empiria-metody badań. Na przykładzie społecznego świata wspinaczki.” Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016. Autorka pod każdym możliwym względem analizuje świat ludzi gór i wspinaczki, a także “czynniki podtrzymujące”, w które akurat wpisuje się powyższe wydarzenie.
